wordify
bokmålsordboka
umbra
SUBSTANTIV
Latin ‘skygge’
Mørkt område i midten av solflekk
Skygge fra planet
umbra
SUBSTANTIV
Tysk, italiensk trolig omdannet etter I umbra av landskapsnavnet Umbria i Italia
Dobbeltsilikat av jern- og manganoksid
Brunt til grønnlig fargestoff som lages av umbra
nynorskordboka
umbra
SUBSTANTIV
Latin ‘skugge’
Sentralt, mørkt område i ein solflekk
Skugge frå planet
Dobbelsilikat av jern- og manganoksid
Brunvore fargestoff laga av umbra (3)
umbrar
SUBSTANTIV
Person av eit folk i Mellom-Italia (Umbria) i oldtida