wordify
bokmålsordboka
ufør
ADJEKTIV
Som på grunn av sykdom eller skade har varig nedsatt funksjonsevne
Ikke i stand (til noe), uskikket
Arbeidsufør
uføre
SUBSTANTIV
Norrønt úfǿri
Helt eller delvis uframkommelig terreng
Vanskelig situasjon
Komme opp i et økonomisk uføre
uføregrad
SUBSTANTIV
Grad av uførhet
uførepensjon
SUBSTANTIV
Pensjon til uføre personer
nynorskordboka
ufør
ADJEKTIV
Av før
ufarande, ulendt
Det er uført etter vegen, over heia
ugjerleg
Telje uført (telje ifrå)
Spå uført (meine at noko er ugjerleg)
Ikkje i stand (til noko), ikkje kapabel, uskikka
Arbeidsufør
Han er ufør til den jobben
Som på grunn av sjukdom eller skade har varig nedsett funksjonsevne
Ho er ufør
Trygd til uføre
uføre
SUBSTANTIV
Norrønt úfǿra
Det å vere ufør; uførleik
Få trygd på grunn av uføre
uføre
SUBSTANTIV
Norrønt úfǿri
Dårleg (vinter)føre
Det er (slikt) uføre etter vegane
Stad der det er vanskeleg eller uråd å kome fram
Gå seg bort i uføret
Vanskeleg situasjon
Det økonomiske uføret
Kome opp i, ut or eit uføre
uførehjelp
SUBSTANTIV
Hjelp til uføre folk