wordify
bokmålsordboka
tyrk
SUBSTANTIV
Gjennom lavtysk, fra tyrkisk
Foreldet betegnelse for tyrker
Brukt nedsettende i sammenligning
Sint som en tyrk
Banne som en tyrk
tyrker
SUBSTANTIV
Av tyrk
Person fra Tyrkia, osman; osman
Person som hører til en av de tyrkiske folkestammene som bor spredt fra Balkan gjennom Sentral-Asia til Øst-Sibir
tyrkerdue
SUBSTANTIV
Gråbrun due (trolig opprinnelig fra Øst-Asia), Streptopelia decaocto
tyrkerlue
SUBSTANTIV
fess
nynorskordboka
tyrk
SUBSTANTIV
Gjennom lågtysk frå tyrkisk
Forelda nemning for tyrkar
Brukt nedsetjande i samanlikning
Sint som ein tyrk (svært sint, illsint)
tyrkar
SUBSTANTIV
Person frå Tyrkia
Person av ei folkestamme opphavleg i Sentral-Asia, no mest i Tyrkia og det tidlegare Sovjetunionen
tyrkardue
SUBSTANTIV
Gråbrun due(art) (truleg opphavleg frå Aust-Asia); Streptopelia decaocto
tyrkisk
SUBSTANTIV
Av tyrkisk
Språk hovudsakleg brukt i Tyrkia
Studere tyrkisk
Brukt i nøytrum:
Snakke eit godt tyrkisk
Språkfamilie med språk som hovudsakleg blir brukte i Midt-Austen, Sentral-Asia og delvis i Aust-Europa