wordify
bokmålsordboka
turkis
SUBSTANTIV
Gjennom lavtysk, fra fransk (pierre) turquoise ‘tyrkisk (stein)'
Blågrønt eller lyseblått gjennomskinnelig mineral, brukt til smykkestein
turkis
ADJEKTIV
Blågrønn
turkisblå
ADJEKTIV
Turkis
nynorskordboka
turkis
SUBSTANTIV
Gjennom lågtysk, frå fransk (pierre) turquoise ‘tyrkisk (stein)'
Slags blågrønt eller lyseblått, gjennomskinleg mineral, brukt til smykkestein
turkis
ADJEKTIV
Blågrøn
turkisblå
ADJEKTIV
Turkis