wordify
bokmålsordboka
troskyldighet, truskyldighet
SUBSTANTIV
troskyldig, truskyldig
ADJEKTIV
Egentlig ‘som skylder å vise troskap’
Barnlig tillitsfull, ukritisk godtroende, naiv
Et troskyldig barn
nynorskordboka
truskuld, truskyld
SUBSTANTIV
Det å vere truskyldig
Barnleg truskuld
Gjere, seie noko i rein truskuld
truskuldig, truskyldig
ADJEKTIV
Som ikkje har mistanke eller baktanke; barnleg tillitsfull; godtruande, naiv; endefram
Eit truskuldig barn
Sjå på ein med truskuldige auge
Svare så truskuldig