wordify
bokmålsordboka
trapp
SUBSTANTIV
Fra lavtysk av trappen ‘stampe, trå hardt’; samme opprinnelse som trampe
(rekke av) sammenhengende trinn eller avsatser
Hun gikk opp trappa
To trapper opp og til venstre
trappeoppgang
Leke i trappa
Gardintrapp, rulletrapp, laksetrapp
På trappene
(være) nær forestående
Slite trappene hos
Komme ofte til (noen)
trappeavsats
SUBSTANTIV
Avsats mellom rekker av trinn i en trapp
trappehus
SUBSTANTIV
Tilbygg med trapp(er) til en hovedbygning
trappeoppgang
SUBSTANTIV
Oppgang med trapp fra etasje til etasje
nynorskordboka
trapp
SUBSTANTIV
Frå lågtysk av trappen ‘stige tungt, stampe’
(samanhengande rekkje av) steg eller avsatsar som fører oppover eller nedover til eit anna plan eller nivå
Gardintrapp
Kjellartrapp
Rulletrapp
Vindeltrapp
Ho gjekk opp trappa
Han kom i trappa
Slite trappene hos
Kome ofte til (ein)
På trappene
I kjømda
Rekkje av avsatsar som liknar ei trapp
Laksetrapp
trappe
SUBSTANTIV
Gjennom lågtysk, kanskje frå slavisk
tranefugl av familien Otididae
trappehus
SUBSTANTIV
Tilbygg med trapp(er) til ein hovudbygning
trappeavsats
SUBSTANTIV
Avsats mellom rekkjer av steg i ei trapp