wordify
bokmålsordboka
topp-punkt, toppunkt
SUBSTANTIV
Mat. punkt der beina i en vinkel møtes
Høyeste punkt
nynorskordboka
topp-punkt, toppunkt
SUBSTANTIV
I matematikk: punkt der dei to beina i ein vinkel møtest
Toppvinklar har sams topp-punkt
Høgaste punkt; høgdepunkt; høgaste grad