bokmålsordboka
tjor
SUBSTANTIV
Norrønt tjóðr
Kjetting eller tau festet fra påle til beinet eller halsen på et husdyr som beiter, slik at dyret bare kan beite på et avgrenset område
Gå i tjor
Slite tjoret
tjoring
SUBSTANTIV
Tjor
tjore
VERB
Binde med tjor
Tjore oksen forsvarlig
Stå, være tjoret
Tjore båthuset til knausen (forankre)
nynorskordboka
tjor
SUBSTANTIV
Norrønt tjóðr
Kjetting eller tau festa frå påle, vegg til ein av føtene på eit husdyr som beiter, slik at dyret berre kan beite på eit avgrensa område
Gå i tjor
tjorbeite
SUBSTANTIV
Markstykke som eit tjora dyr kan nå å beite på
tjorgang
SUBSTANTIV
Kanskje same opphav som gammalengelsk þéor ‘verk, vondt’
Magevondt; kolikk
tjoring
SUBSTANTIV
Det å tjore eller bli tjora
Kjetting, tau som dyr er tjora med; tjor
Slite tjoringa