bokmålsordboka
tilkomst
SUBSTANTIV
Det å komme (til stede)
nynorskordboka
tilkome, tilkomme
SUBSTANTIV
Norrønt tilkoma; av kome
Det å kome til; framkome (1–2)
tilkome, tilkomme
VERB
Som II kome eller II komme
Bli til del, falle på; ha krav på
Heile arven tilkjem meg
Ha rett til; passe, søme seg for
Det tilkjem ikkje oss å dømme
tilkomen, tilkommen
ADJEKTIV
Som har kome til, i tillegg
Det seinast tilkomne materialet
Framkomen
Eg er nett tilkomen
Ikkje ung lenger; tilårskomen; godt vaksen, mogen