bokmålsordboka
tilfarer
SUBSTANTIV
Lekte brukt som spikerslag i eller på et støpt golv
tilfart
SUBSTANTIV
Ta tilfart og hoppe
tilfartsvei, tilfartsveg
SUBSTANTIV
Del av en vei som leder trafikken inn i et veikryss; jamfør innfartsvei
nynorskordboka
tilfar
SUBSTANTIV
Norrønt þilfar
Lause tiljer eller tofter i ein båt
tilfart
SUBSTANTIV
Ta tilfart og hoppe
tilfartsveg
SUBSTANTIV
Veg fram til, inn til ein stad