wordify
bokmålsordboka
tiende
SUBSTANTIV
Norrønt tíund ‘tidel’, etter latin
Om eldre forhold: avgift til kirken som ofte utgjorde en tidel av årets avling, fangst eller inntekt
Betale tiende
tidel, tiendedel
SUBSTANTIV
En av ti like deler
Etter to omganger var det bare to tideler som skilte dem (to tidels sekunder, poeng eller lignende)
tiende
ADJEKTIV
Norrønt tiundi
Ordenstall til ti (10.)
Overføre penger den tiende hver måned
tidels, tiendedels
ADJEKTIV
nynorskordboka
tiend
SUBSTANTIV
Norrønt tíund ‘tidel’ etter, latin
Om eldre forhold: avgift til kyrkja som vart betalt med ein tidel av årsinntekta eller av årsavlinga
Kyrkjetiend
Prestetiend
Frivillig gåve til kyrkjeleg arbeid
Gje tiend