Den minste verdien som skal til for at en påvirkning (for eksempel forurensning) merkes eller gir en bestemt virkning (for eksempel i form av lukt eller rennende øyne)
nynorskordboka
terskel
SUBSTANTIV
Norrønt þresk(j)ǫldr
dørstokk; òg i overført tyding: byrjing, innleiing, særleg i uttrykk:
Stå på terskelen til (noko nytt)
Langvoren høgd eller rygg under vatn (til dømes tvers over ein fjord); (kunstig, lågt) stenge tvers over elv, bygd for å heve vasstanden ovanfor
Minste påverknad på eit sanseorgan som må til for å få til ein reaksjon
terskelfjord
SUBSTANTIV
Jamfør terskel
terskelverdi
SUBSTANTIV
Minimumsstyrke som må til for at ein påverknad skal merkast eller gje ein viss verknad