wordify
bokmålsordboka
tenor
SUBSTANTIV
Gjennom fransk og tysk, fra italiensk tenore, av latin tenere ‘holde’, egentlig ‘stemme som holder melodien’
Mannsstemme i det høyeste leiet; den høyeste mannsstemmen i en korsats
Sanger med tenor (1), tenorsanger
Den nest laveste stemmen i en firstemmig sats
Instrument i samme toneleie som tenor (3) tenorsaksofon)
tenorsaksofon
SUBSTANTIV
saksofon i samme toneleie som tenor
nynorskordboka
tenor
SUBSTANTIV
Gjennom fransk og, tysk, frå italiensk tenore
Høg mannsrøyst (med omfang om lag frå den vesle c-en til den tostrokne a-en); tenorrøyst
Han hadde ein praktfull tenor
Tenorrøyst i eit verk (opera, kor og liknande)
Førstetenor
Syngje tenor
Songar med tenor (1); tenorsongar
Smørtenor
Songar som syng tenor (2) i eit verk (opera, kor og liknande)
Instrument i same leie som ein tenor (1)
tenorhorn
SUBSTANTIV
Jamfør tenor
tenormål
SUBSTANTIV
tenorrøyst
tenorparti
SUBSTANTIV
Del av eit songstykke som ein tenor syng