bokmålsordboka
tempelherre
SUBSTANTIV
Tysk, av latin templarius, norrønt templari, templumbroðir
Medlem av tempelherreordenen
tempelherreorden
SUBSTANTIV
nynorskordboka
tempelherre
SUBSTANTIV
Frå tysk av, latin templarius, jamfør norrønt templari, templumbróðir
Medlem av ein geistleg riddarorden i mellomalderen