bokmålsordboka
tempel
SUBSTANTIV
Gjennom lavtysk, fra latin templum, egentlig avgrenset del av himmelen som augurene skulle observere
(hedensk) gudshus
Thalias tempel
Teateret
I overført betydning om helligdom:
Naturens tempel
tempelherre
SUBSTANTIV
Tysk, av latin templarius, norrønt templari, templumbroðir
Medlem av tempelherreordenen
tempelherreorden
SUBSTANTIV
nynorskordboka
tempel
SUBSTANTIV
Gjennom lågtysk, frå latin templum
Bygning for offentleg gudsdyrking; gudshus, heilagdom
Gresk, romersk, buddhistisk tempel
Salomos tempel
Thalias tempel
Teateret
tempelherre
SUBSTANTIV
Frå tysk av, latin templarius, jamfør norrønt templari, templumbróðir
Medlem av ein geistleg riddarorden i mellomalderen
tempelkyrkje
SUBSTANTIV
Type av rundkyrkje som tempelherrane bygde
tempelreinsar
SUBSTANTIV
Person som vil reinse heilagdomen (slik som Jesus gjorde, Joh 2,14–16), som hevdar absolutte moralske krav