wordify
bokmålsordboka
tatovere
VERB
Gjennom tysk tätowieren, fra engelsk tattoo, av polynesisk tatau ‘tegn, maleri, tegning’
Prikke eller risse varige bilder, bokstaver eller mønstre inn i huden ved hjelp av et skarpt redskap og tusj, sot eller lignende
tatoverer
SUBSTANTIV
Person som tatoverer
nynorskordboka
tatovere
VERB
Frå tysk, gjennom fransk, engelsk frå tahitisk tatau ‘teikn(ing), måleri’
Prikke, risse varige bilete, bokstavar eller mønster inn i huda på ein person med ein skarp reiskap og fargestoff