bokmålsordboka
tambur
SUBSTANTIV
Gjennom fransk og, spansk, fra arabisk opphavlig kanskje persisk; betydning 3 og 4 fra svensk
Trommelignende gjenstand; broderramme, tamburin
Den sylindriske eller mangekantete bygningsdelen som bærer kuppelen eller spiret
Foreldet: entre, entré
tamburin
SUBSTANTIV
Diminutiv av fransk tambour
Liten håndtromme med skinn strukket over den ene siden og med bjeller eller små metallplater festet i rammen
tamburmajor
SUBSTANTIV
Særlig om eldre forhold: leder for (militært) musikkorps
nynorskordboka
tambur
SUBSTANTIV
Gjennom fransk og, spansk, frå arabisk opphav kanskje persisk
Rund, sylinderforma ting som liknar ei tromme, til dømes broderiramme eller valse i papirmaskin
I arkitektur: sylindrisk bygningsdel som ber ein kuppel
tamburin
SUBSTANTIV
Tysk, frå fransk
(lita) tromme med rund treramme med skinn spent på den eine sida og med bjøller eller små metallplater i ramma
Broderiramme, tambur
tamburmajor
SUBSTANTIV
Førar for musikkorps
tamburere
VERB
Frå tysk
Brodere i ramme