wordify
bokmålsordboka
syl
SUBSTANTIV
Beslektet med sy
Stålspiss med håndtak som brukes til å lage hull i lær, tre og lignende med
sylfe
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, fra latin kanskje, beslektet med latin silva ‘skog’
ånd som ifølge folketro og magi bodde i lufta
sylfide
SUBSTANTIV
Kvinnelig sylfe
Slank og yndefull ung kvinne
Slank som en sylfide
sylinder
SUBSTANTIV
Fra latin, av gresk kylindros ‘valse, rull’
Valseformet legeme
Regne ut volumet av en sylinder
Sylindrisk hulrom i dampmaskin eller forbrenningsmotor der stempelet beveger seg fram og tilbake
Motoren har fire sylindrer
nynorskordboka
syl
SUBSTANTIV
Samanheng med sy
Reiskap med ein tynn stålspiss til å lage hol i lêr, tre og liknande med
sylfe
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, frå latin kanskje samanheng med, latin silva ‘skog’
ånd som etter folketrua budde i lufta
sylfide
SUBSTANTIV
Kvinneleg sylfe
Grann og yndefull ung kvinne
Slank som ei sylfide
sylinder
SUBSTANTIV
Gjennom latin, frå gresk kylindros ‘rulle, valse’
Valseforma lekam
Rekne ut volumet av ein sylinder
Sylindrisk holrom til dømes i ein dampmaskin eller ein forbrenningsmotor der stempelet går fram og attende
Motoren har fire sylindrar