wordify
bokmålsordboka
sup
SUBSTANTIV
Av supe
slurk, munnfull
Ta seg en sup brennevin
supé, supe
SUBSTANTIV
Fra fr. av souper ‘spise aftens’, av soupe ‘suppe’
Finere kveldsmåltid
super
SUBSTANTIV
En som drikker mye alkohol
nynorskordboka
sup
SUBSTANTIV
Norrønt súpr; av supe
Munnfull med drikke eller skeimat; slurk
Ta ein sup av flaska
supan
SUBSTANTIV
Same opphav som lågtysk supen(t); samanheng med supe
suppe
supar
SUBSTANTIV
Av supe
Person som drikk mykje alkohol
supe, supé
SUBSTANTIV
Frå fransk av souper ‘ete kveldsmat’ av soupe ‘suppe’
(fint) kveldsmåltid