wordify
bokmålsordboka
strupe
SUBSTANTIV
Norrønt str(j)úpi
Forreste delen av halsen
Fly i strupen på en
Sette kniven på strupen
Gi (noen) et ultimatum
øverste delen av luft- og spiserøret
Det kom noen rare lyder fra strupen
Fukte strupen
Drikke
strupe
VERB
Kvele ved strupetak
Minske tilførsel av luft, gass, væske i maskin, motor, bruke choke
Strupe motoren
strupehode
SUBSTANTIV
Den øverste, utvidede delen av luftrøret
strupehoste
SUBSTANTIV
krupp
Falsk strupehoste (akutt strupekatarr)
nynorskordboka
strupe
SUBSTANTIV
Norrønt str(j)úpi
Fremre del av halsen
Flyge i strupen på ein
øvste del av luft- og matrøyret
Det kom nokre rare lydar frå strupen
Setje kniven på strupen
Gje ein siste frist, varsel
Fukte strupen
Drikke (litt)
Smal opning
strupe
VERB
Klemme, knipe, trykkje i hop; ta strupetak, strype, strøype
Minke tilførsla av luft, gass, væske i ein maskin, motor; bruke choke
Strupe motoren
strupehoste
SUBSTANTIV
krupp
I uttrykk
Falsk strupehoste (akutt katarr i strupen)
strupehovud
SUBSTANTIV
øvste utvida del av luftrøyret