bokmålsordboka
stank
SUBSTANTIV
Lavtysk; av stinke
Sterk, vond lukt
Stank av råtnende kjøtt
stankelbein, stankelben
SUBSTANTIV
Trolig av danske dialekter stankle ‘gå ustøtt’
Langbeint, stor mygg, Tipulidae
stanksopp
SUBSTANTIV
Av stank
nynorskordboka
stank
SUBSTANTIV
Lågtysk; av stinke
Sterk, vond lukt; ill tev
Kjenne stanken frå kloakken
stankelbein
SUBSTANTIV
Frå dansk, truleg av dansk (i) dialektar stankle ‘gå ustøtt’; samanheng med stange og av bein
stanke
VERB
Lukte vondt; stinke, tevje
stanke
VERB
Norrønt stanka; samanheng med stynje
Puste tungt; pese, stynje