wordify
bokmålsordboka
standrett
SUBSTANTIV
Fra tysk egentlig ‘rett holdt på stående fot’
Militær særdomstol som blir nedsatt i krigstid
Stå standrett
Også: bli krevd brutalt til regnskap
nynorskordboka
standrett
SUBSTANTIV
Frå tysk eigenleg ‘rett (II,5) halden på ståande fot’
Militær særdomstol i krigstid
I standretten går både rettargangen og iverksetjinga av dommen snøgt føre seg
Stå standrett
òg: bli kravd brutalt til rekneskap