wordify
bokmålsordboka
skyldt, skyld
ADJEKTIV
Norrønt skyldr, egentlig ‘som en skylder å forsørge’
beslektet
De var nær skyldt eller skyld(e)
skyldtynget, skyldtynga
ADJEKTIV
Tynget av skyld
skylde
VERB
Stå i, ha gjeld
Skylde en penger
Skylde 250 000 på et hus
Ha plikt til (å gi)
Skylde å gjøre oppmerksom på noe
Skylde en svar
Du skylder meg en forklaring
Skylde en stor takk
Skylde på
Legge skylden på
nynorskordboka
skuldtyngd, skyldtyngd
ADJEKTIV
tyngd av skuld (1 og 2)
skulde, skylde
VERB
Av skuld
Stå i, ha gjeld; vere skuldig
Skulde ein pengar
Skulde 300 000 kroner på huset
Klage for å vere opphavet til noko (vondt); gje skulda for
Dei skulda han for tjuveriet
Skulde feilen på ein annan (leggje skulda på)
skylde
VERB
Norrønt skylda; av skuld
Ha plikt, skyldnad til; vere bunden til; burde
Du skyldar å gjere det
Eg skyldar å gjere merksam på dei siste endringane
skyld
ADJEKTIV
Norrønt skyldr, eigenleg ‘som ein skyldar å forsyte’; av skuld
Som høyrer til same ætta, som er i slekt
Nærskyld
Ho er skyld brudgomen
Dei er skylde
Vere skyld med, til nokon
Som det er ein samanheng mellom
Våt og «væte» er skylde ord