bokmålsordboka
selvvalg, sjølvalg
SUBSTANTIV
Det å (kunne) velge selv
selvvalgsbutikk, sjølvalgsbutikk
SUBSTANTIV
sjølfolk, sjølvefolk
SUBSTANTIV
sjølvørdnad
SUBSTANTIV
nynorskordboka
sjølv
SUBSTANTIV
Av sjølv
Natur, vesen i personlegdomen
Finne sitt eige sjølv
sjølv
DETERMATIV
Norrønt sjalfr
Til eit substantiv eller pronomen for å merkje ut at det er nett den eller det som det er tale om: personleg, i eigen person; aleine, utan påverknad utanfrå
Han, ho sa det sjølv
Sjølve stod dei berre og såg på
Der kan du sjå sjølv
Vere tolmodet sjølv (vere det personifiserte tolmodet)
Spørje seg sjølv
Tvile på seg sjølv
Gå til seg sjølv (gå til sin eigen heim, opphaldsstad og liknande)
Det seier seg sjølv (det er innlysande, opplagt)
I eigen person
Kongen sjølv
Han sjølv gjorde det
Husbonden, (arbeids)herren
Han sjølv
Sjølve presten
Sjølve fanden
På eiga hand, utan hjelp
Byggje hus sjølv
Gjere alt sjølv
Den rette, eigenlege
Sjølve garden er bra, men husa er dårlege
Sjølve sentrum er ikkje så stort
Skjere seg inn på sjølve beinet
Av seg sjølv
Utan hjelp, utan vanskar
Falle, gå, kome av seg sjølv
For seg sjølv
Bu for seg sjølv
Gå i seg sjølv
Kome til seg sjølv
Få att medvitet, bli normal
Noko for seg sjølv
Ulik alle andre
Sjølv annan, tredje
Ein, to i tillegg til ein sjølv
Vere seg sjølv
Oppføre seg slik ein til vanleg gjer
Vere seg sjølv nok
Ikkje bry seg om nokon annan
Adverb: til og med, jamvel
Sjølv ho vart redd
Alle, sjølv barna, var med
Sjølv for deg blir dette for mykje
sjølvassuranse
SUBSTANTIV
Eigendel ved trygding
sjølvbate
SUBSTANTIV