wordify
bokmålsordboka
sjokk
SUBSTANTIV
Fra fransk; se sjokkere
(tilstand av legemlig svekkelse på grunn av en) voldsom nervepåkjenning
Han har fått et sjokk etter kollisjonen
Stor overraskelse
Hun fikk sjokk da hun hørte prisen
sjokkbehandling
SUBSTANTIV
Behandling av sinnslidende som består i å gi dem kunstig sjokk ved å sprøyte inn visse medikamenter eller ved elektrisk støt
sjokkbølge
SUBSTANTIV
Lydbølge som oppstår når et legeme beveger seg fortere enn lyden
Sjokkbølge fra et overlydsfly
sjokkpris
SUBSTANTIV
nynorskordboka
sjokk
SUBSTANTIV
Frå fr.
Tilstand der ein er medvitslaus på grunn av fysisk skade el stor nervepåkjenning
Få eit lite sjokk av blodtapet
Få sjokk av meldinga om dødsfallet
Ovstor skaking el uventa påkjenning
Det var eit sjokk å bli oppsagd frå arbeidet
Ho fekk sjokk da ho høyrde prisen
sjokkbølgje, sjokkbylgje, sjokkbølge
SUBSTANTIV
Trykkbølgje frå eksplosjon, overlydsfly o a
Sjokkbølgjene frå ei atombombe