wordify
bokmålsordboka
sekk
SUBSTANTIV
Norrønt sekkr
Stor pose av seilduk, strie, lær og lignende til å frakte eller oppbevare noe i
En sekk (med) poteter, mel
Pose med (meis og) reimer til å bære på ryggen, ryggsekk
Pakke sekken
Gå med tung sekk
I faste uttrykk:
Bekmørkt
Mørkt som i en sekk
Dette sammen som en sekk
Plutselig, overraskende
(stormen kom) som sluppet ut av en sekk
Bli snytt
Kjøpe katta i sekken
Kan vanskelig forlikes
To store kan ikke rommes i én sekk
Særlig i lek: den siste, sistemann
Bli sekk(en)
sekkdyr
SUBSTANTIV
kappedyr
sekkebetegnelse
SUBSTANTIV
Betegnelse som omfatter mange (ulike) ting, samlebetegnelse
sekkebevilgning
SUBSTANTIV
Bevilgning som kan brukes til forskjellige ting som ikke er spesifisert på forhånd
nynorskordboka
sekk
SUBSTANTIV
Norrønt sekkr, gjennom latin frå semittisk
Større pose, behaldar, ilåt av strie, jute, papir og liknande brukt til emballasje
Papirsekk
Søppelsekk
Ein sekk med poteter
Ta sekken på ryggen
Mørkt som i ein sekk (bekmørkt)
Som sleppt or ein sekk (brått)
Få både i pose og sekk (få rikeleg)
Kjøpe katten i sekken (bli snytt)
Kle seg i sekk og oske (sjå oske)
Varemengd som får rom i ein sekk (1)
Ein sekk mjøl
Poseliknande organ
Magesekk
I botanikk: lite holrom
Kimsekk
I bunden form eintal: den siste (i leik)
Bli, vere sekken
sekkeband
SUBSTANTIV
Band til å binde att opninga på ein sekk med
sekkefille
SUBSTANTIV
Fille, klut av sekkestrie
Dårleg striesekk
sekkekjole
SUBSTANTIV
Kjole som er like vid heile vegen