bokmålsordboka
regent
SUBSTANTIV
Fra latin av regere ‘styre’
Riksstyrer, statssjef
regentskap
SUBSTANTIV
Regents stilling, virksomhet eller styretid
nynorskordboka
regent
SUBSTANTIV
Frå latin av regere ‘styre’
Riksstyrar, ofte om tronarving eller fyrste som mellombels styrer for konge
Kronprinsregent
regentskap
SUBSTANTIV
Det å vere regent; styringstid til ein regent