bokmålsordboka
refleksiv
SUBSTANTIV
Av refleksiv
Refleksivt verb eller pronomen
refleksiv
ADJEKTIV
tilbakevirkende, tilbakevisende
Refleksivt pronomen
Pronomen som viser tilbake på subjektet
refleksivt pronomen
Pronomen som viser tilbake på subjektet; Se: refleksiv
nynorskordboka
refleksiv
SUBSTANTIV
Av refleksiv
Refleksivt verb eller refleksivt pronomen
refleksiv
ADJEKTIV
tilbakeverkande, tilbakevisande
Refleksivt verb
Verb med eit refleksivt pronomen el. eit personleg pronomen med refleksiv funksjon som objektsform, til dømes i uttrykka «ho gifte seg», «dei skunda seg», «vi samlar oss», «du undrar deg»
Refleksivt pronomen
I skulegrammatikk: pronomen («seg» eller «seg sjølv») som i regelen er objektsform for eit verb med subjekt i tredje person, men som i tydingsinnhald er identisk med subjektet til det same verbet, til dømes i uttrykka «han sette seg», «dei lauga seg», «dei greidde seg sjølve»
Refleksiv verbform
Om verb, med utgang på -st
Verba møtast og undrast har refleksiv form
refleksivt verb
Verb med eit refleksivt pronomen el. eit personleg pronomen med refleksiv funksjon som objektsform, til dømes i uttrykka «ho gifte seg», «dei skunda seg», «vi samlar oss», «du undrar deg»; Sjå: refleksiv
refleksivt pronomen
I skulegrammatikk: pronomen («seg» eller «seg sjølv») som i regelen er objektsform for eit verb med subjekt i tredje person, men som i tydingsinnhald er identisk med subjektet til det same verbet, til dømes i uttrykka «han sette seg», «dei lauga seg», «dei greidde seg sjølve»; Sjå: refleksiv