wordify
bokmålsordboka
privat
SUBSTANTIV
I bestemt form: privat bolig, privat del av butikk, pensjonat eller lignende
Sett eventuelle telefoner over til privaten
privat
ADJEKTIV
Fra latin; av privare ‘berøve’, egentlig ‘skilt fra det offentlige’
Som ikke hører til eller gjelder det offentlige
Privat rett (se privatrett)
Private foretak
Privat eiendom
Personlig, som bare vedkommer den enkelte
Dyrke sine private interesser
Ha sin private mening
En privat sak
Som ikke er tilgjengelig for publikum i sin alminnelighet
En privat fest, forestilling
privatbank
SUBSTANTIV
forretningsbank
privatbil
SUBSTANTIV
Bil som eieren har til eget bruk
nynorskordboka
privat
SUBSTANTIV
Av privat
Privat bustad
Setje kontortelefonar over til privaten
privat
ADJEKTIV
Av latin privare ‘ta frå’; eigenleg ‘skild frå det offentlege’
Som ikkje høyrer til eller gjeld det offentlege
Privat eigedom
Privat rett
Sjå privatrett
Personleg, som berre gjeld einskildindividet
Ei privat sak
Ha ei privat meining
Private interesser
Om tilstelling, framsyning: som ikkje er open for alle
Ein privat fest
privatbank
SUBSTANTIV
forretningsbank
privatbil
SUBSTANTIV
Bil som eigaren har til personleg bruk