wordify
bokmålsordboka
perige, perigé, perigeum
SUBSTANTIV
Fra gresk av peri- og ge ‘jord’
Det punktet i månens eller en satellitts bane som er nærmest jorden; jamfør apoge
nynorskordboka
perige, perigé, perigeum
SUBSTANTIV
Av gresk peri- og ge ‘jord’; jamfør peri-
Det punktet i månebanen eller ein satellittbane som ligg nærast jorda; jordnære; jamfør apoge