Norrønt parlament ‘møte’, gjennom lavtysk, fra middelalderlatin ‘forhandling’
Lovgivende nasjonalforsamling
Gatas parlament
Det at folk øver press på myndighetene ved gatedemonstrasjoner og lignende, utenomparlamentarisk virksomhet
parlamentariker
SUBSTANTIV
Medlem av et parlament; person som er dyktig i parlamentariske forhandlinger
parlamentsmedlem
SUBSTANTIV
parlamentarisme
SUBSTANTIV
Styreform der det parti eller de partier som har flertall i parlamentet, danner eller utpeker regjeringen, som må gå av hvis den ikke lenger har flertallets tillit
nynorskordboka
parlament
SUBSTANTIV
Truleg gjennom lågtysk, eller gammalfransk, frå mellomalderlatin, jamfør fransk parler ‘tale’, norrønt parlament
Nasjonalforsamling, lovgjevande forsamling
Parlamentet (den britiske nasjonalforsamlinga, samansett av Underhuset og Overhuset)
parlamentarikar
SUBSTANTIV
Medlem av parlament
Person som har (lang) røynsle i parlamentarisk saksførehaving; dugande debattant
parlamentsval
SUBSTANTIV
parlamentarisme
SUBSTANTIV
Styreform der regjeringa kjem frå det partiet eller den partigruppa som har fleirtal i nasjonalforsamlinga og må gå av dersom fleirtalet i ei røysting gjev uttrykk for mistillit