bokmålsordboka
pant
SUBSTANTIV
Samme opprinnelse som pant
Fast tillegg i prisen for en vare som kjøper får refundert når han leverer (deler av) varen tilbake
Flaskepant
pant
SUBSTANTIV
Norrønt pantr m, fra lavtysk
Gjenstand eller eiendom som utleveres (håndpant) eller loves utlevert (underpant) som sikkerhet for at et løfte, særlig et økonomisk krav, vil bli innfridd
Innløse et pant
Ta pant i noe
Sette noe i pant
Banken lånte oss penger mot pant i eiendommen
Garanti, sikkert tegn eller bevis
Pantet på vårt vennskap
I lek: gjenstand som en deltaker må gi fra seg, og som så løses inn mot at deltakeren gjør det en dommer forlanger
pantebrev
SUBSTANTIV
Dokument som erklærer eiendom pantsatt
pantegjeld
SUBSTANTIV
Gjeld der det er stilt pant som sikkerhet
nynorskordboka
pant
SUBSTANTIV
Sjå pant
Fast tillegg i prisen for ei vare som kjøparen får refundert når han leverer (delar av) vara attende
På små flasker er panten ei krone
pant
SUBSTANTIV
Norrønt pantr m eller pant n, frå lågtysk
I jus: eigedomsgode som tener som trygd for oppfylling av eit krav
Setje garden i pant
Ta pant i huset
Løyse inn eit pant
Handpant
Underpant
I overført tyding: sikkert teikn, garanti, prov
Venskapspant
I leik: ting som ein leikekamerat må gje frå seg, og som på visse vilkår kan løysast inn; sjå panteleik
Gje pant
pantalong
SUBSTANTIV
Frå italiensk
Lang og vid bukse
panteattest
SUBSTANTIV
Attest som syner kven som har heimelen til ein eigedom, og kva for hefte som ligg på eigedomen; tinglysingsattest