wordify
bokmålsordboka
overhøyhet
SUBSTANTIV
suverenitet
nynorskordboka
overhøgd
SUBSTANTIV
øvste styresmakt, særleg over eit land eller eit folk; overherredøme, overherredømme
Større høgd som ytre køyrefeltet i ein vegsving eller ytre skjena i ei banekurve har fått for å motverke sentrifugalkrafta under køyring