wordify
bokmålsordboka
nikke
VERB
Fra lavtysk egentlig ‘bevege opp og ned’
Gjøre en kort og rask bøyning med hodet
Han nikket til motstanderen i ansiktet
Jeg var så trett at jeg satt og nikket
Hun nikket bekreftende
Han nikket så vidt god dag (hilste med et lite nikk)
I fotball: spille ballen med hodet, heade
Nikke ballen i mål
nikkedokke, nikkedukke
SUBSTANTIV
I overført betydning: viljeløs, uselvstendig person, mehe, dott
nikkel
SUBSTANTIV
Etter tysk Kupfernickel, av Nickel ‘nisse, bergtroll’
Hardt, sølvhvitt metallisk grunnstoff med atomnummer 28; kjemisk symbol Ni
nynorskordboka
nikke
VERB
Frå lågtysk; samanheng med neie
Bøye hovudet raskt og lett som teikn på samtykke eller oppmuntring eller som helsing
Nikke goddag (helse med eit lite nikk)
Nikke stadfestande
Vere så trøytt at ein sit og nikkar (dubbar)
Strået nikka i vinden
I fotball: spele ballen med hovudet, skalle, heade
nikkedokke
SUBSTANTIV
Eigenleg ‘dokke med laust hovud’
Viljelaus, usjølvstendig person, mehe, marionett
nikkel
SUBSTANTIV
Frå tysk Kupfernickel av Nickel ‘nisse, bergtroll’, eigenleg ‘kopar som er forheksa av nissen’
Hardt, sølvkvitt metallisk grunnstoff med atomnummer 28; kjemisk symbol Ni
nikkelmalm
SUBSTANTIV
Malm som inneheld nikkel