bokmålsordboka
mang en
DETERMATIV
Av mellomnorsk mangr, trolig fra østnordisk, og ubestemt artikkel
I entall: en av flere
Han har tatt mangt et tungt tak
Vi har hatt mang en trivelig stund
Mang en ung jente måtte ut i tjeneste
Mang en sommerdag drog han til fjells
Det hendte mang en gang
I nøytrum: mye forskjellig
De fortalte mangt og mye
Ha mangt å lære
I flertall: atskillige, ikke så få
Mange andre
Vi måtte gå mange ganger
nynorskordboka
mang ein
DETERMATIV
Av mellomnorsk mangr og III ein
Ei(n) eller eitt av fleire
Det hende mang ein gong
Mang ein dag
Vi har hatt mang ei triveleg stund
Han har teke mangt eit tungt tak
I nøytrum: talrike ting, mykje (ulikt)
Mangt og mykje
Mangt anna
Ha mangt å lære
I fleirtal: talrike, atskillege, ikkje så få
Mange gonger, år
Mange andre
Mange pengar
Mange takk!
Substantiv:
Vi vart mange til bords