wordify
bokmålsordboka
lenke
SUBSTANTIV
Fra dansk, samme opprinnelse som nynorsk lekkje
Bevegelig bånd av (metall)ringer
Hymens lenker (se hymen)
Sprenge lenkene (også: frigjøre seg)
Fangen ble lagt i lenker
Lenken til et armbåndsur
Sikkerhetslenke
I edb: forbindelse mellom dataelementer eller deler av dataprogrammer; henvisning til nettsted
Klikkbar lenke
Døde lenker på nettsida
lenke
VERB
Binde, feste med lenke
Fangen ble lenket til veggen
I overført betydning:
Være lenket til sykesenga
lenkeråte
SUBSTANTIV
I edb: det at en lenke ikke virker fordi målet for koplingen ikke lenger har den oppgitte nettadressen
nynorskordboka
lekkje, lekke
SUBSTANTIV
Jamfør norrønt hlekkir, fleirtal av hlekkr ‘lekk (I)'
Band, kjede av (metall)ringar eller liknande som heng fast i kvarandre; lenke
Lekkja til eit armbandsur
Som etterledd i:
garnlekkje, garnlekke, hundelekkje, hundelekke, jarnlekkje, jarnlekke, jernlekke, jernlekkje, sylvlekkje, sylvlekke, sølvlekke, sølvlekkje
òg i overført tyding: band, hindring
Bryte lekkene
Leggje i lekkjer
Binde (nokon) med jernlekkje, arrestere
I overført tyding: ta vekk fridom
lekke, lekkje
VERB
Av lekkje
Binde, feste med lekkje
Lekke fast
Lekke i hop