wordify
bokmålsordboka
laban
SUBSTANTIV
Lavtysk ‘lat, uvøren person’, trolig av det bibelske personnavnet Laban
Slapp, uvøren fyr, lømmel
En lang laban
labank
SUBSTANTIV
Egentlig ‘bevegelig slå (I)'
Tverrtre som skal holde flere bord sammen i lem, dørblad eller lignende
nynorskordboka
laban
SUBSTANTIV
Frå lågtysk, truleg etter namnet Laban, jamfør 1. Mos 29 f.
Slapp, uvørden fyr, lømmel
Ein lang laban
labank
SUBSTANTIV
Eigenleg ‘slå (I) som ein kan lee på’
Tverrtre spikra på ein lem, ei dør eller liknande for å halde fjølene i hop