wordify
bokmålsordboka
konsert
SUBSTANTIV
Fra italiensk ‘overenskomst, samklang’, av latin concertare ‘strides’
Offentlig framføring av musikk
Gå på konsert
Holde en konsert
Musikkverk for soloinstrument og orkester
Konsert for fiolin og orkester
konserthus
SUBSTANTIV
Hus med konsertsal
konsertmester
SUBSTANTIV
Ledende førstefiolinist i et orkester
konsertstykke
SUBSTANTIV
Musikkstykke komponert for framføring på konsert
nynorskordboka
konsert
SUBSTANTIV
Frå it. ‘overeinskomst, samklang’; av lat. concertare ‘stridast’
Offentleg framføring av musikk
Halde konsert
Gå på konsert
Musikkverk for soloinstrument og orkester
Konsert for fiolin og orkester
konsertflygel
SUBSTANTIV
Stort flygel med klang som kan fylle ein konsertsal
konserthus
SUBSTANTIV
Stort hus med konsertsal(ar)
konsertmeister
SUBSTANTIV
Leiande førstefiolinist i eit orkester