wordify
bokmålsordboka
konsekvent
ADJEKTIV
Fra lat. , av consequi ‘følge med’
I samsvar med visse prinsipper; følgestreng, prinsippfast
En konsekvent handlemåte
Brukt som adverb:
Den mistenkte nektet konsekvent
Følge sin overbevisning konsekvent
Som tenker eller handler logisk
En konsekvent person
nynorskordboka
konsekvent
ADJEKTIV
Frå lat. , av consequi ‘følgje med’
I samsvar med visse prinsipp; følgjestreng, følgestreng
Ein konsekvent praksis
Brukt som adverb:
Handle konsekvent
Som tenkjer eller handlar logisk
Ein konsekvent person