wordify
bokmålsordboka
konge
SUBSTANTIV
Norr. konungr
Mannlig statsoverhode i et monarki; høvding i ættesamfunn
Bli kronet til konge
Kongen og dronningen
Hans Majestet Kongen vil være til stede
Som etterledd i ord som:
arvekonge, frankerkonge, unionskonge, vikingkonge
I bf ent: regjeringen
Kongen og Stortinget er sidestilte styringsorganer
Bli utnevnt av Kongen i statsråd
Hersker over et (tenkt) rike; Gud, Kristus
Kristus, kongenes konge
Person som er den ypperste eller mektigste i sitt slag eller på sitt område
Han var konge i skisporet
Som etterledd i ord som:
aviskonge, skikonge, skytterkonge
Dyr som er det største eller gjeveste innen en gruppe, eller som har et utseende som kan assosieres med en konge; jf kongeørn
Løven er dyrenes konge
Som etterledd i ord som:
alkekonge, fuglekonge, sildekonge
I kortspill: nest høyeste kort, mellom ess og dame
Ha konge og knekt på hånden
I sjakk: viktigste brikke
Sette kongen matt
Kongen på haugen
Barnelek hvor målet er å nå toppen av en haug først og hindre andre fra det samme; i overført betydning: person som har overtaket eller er toneangivende
Han har vært kongen på haugen i miljøet i mange år
Juniorlaget var de virkelige kongene på haugen
I kongens klær
I soldatuniform
Kongens kar
Soldat
Kongens råd
Regjeringen
Skogens konge
elg
Faren for å kollidere med skogens konge
konge
ADJEKTIV
Svært bra, storartet
Dette blir konge!
Helt konge
Maksimalt bra
Konserten er helt konge
Hun var helt konge i kampen
Det var helt konge å vinne prisen
kongeblått
SUBSTANTIV
kongeblå farge
kongeboa
SUBSTANTIV
Sør- og mellomamerikansk kvelerslange med brunlige flekker; Boa constrictor
nynorskordboka
konge
SUBSTANTIV
Norr. konungr
Mannleg statsoverhovud i eit monarki; hovding i ættesamfunn
Hans Majestet Kongen
Bli konge etter far sin
Bli krona til konge
Som etterledd i ord som:
arvekonge, frankarkonge, unionskonge, vikingkonge
I bunden form eint: regjeringa
Gjelde frå den tid Kongen fastset
Herskar over eit (tenkt) rike; Gud, Kristus
Han som er konge frå æve til æve
Person som er den gjævaste eller mektigaste i sitt slag eller på sitt område
Kongen i norsk kulturliv
Han var kongen i gata
Som etterledd i ord som:
aviskonge, skikonge, skyttarkonge
Dyr som er det største eller gjævaste innan ei gruppe, eller som har ein utsjånad som let seg assosiere med ein konge; jf kongeørn
Løva er kongen over dyra
Som etterledd i ord som:
alkekonge, fuglekonge, sildekonge
I kortspel: nest høgaste kort, mellom ess og dame
Ha konge og knekt på handa
I sjakk: viktigaste brikke
Setje kongen matt
Kongen på haugen
Barneleik der målet er å nå toppen av ein haug først og hindre andre frå å gjere det same; i overført tyding: person som har overtaket eller er dominerande
Ho har vore konge på haugen i narkotikamiljøet i mange år
Seniorlaget var dei verkelege kongane på haugen
I kongens klede
I soldatuniform
Kongens kar
Soldat
Kongens råd
Regjeringa
Skogens konge
elg
Jakta på skogens konge var i gang
konge
ADJEKTIV
Svært bra, storarta
Dette blir konge!
Heilt konge
Maksimalt bra
Filmen er heilt konge
Løparen var heilt konge
kongebesøk
SUBSTANTIV
Kongevitjing
kongebrev
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: brev frå eit kongeleg kanselli
Før 1973: løyve til ekteskap utan lysing