wordify
bokmålsordboka
koloni
SUBSTANTIV
Fra latin av colere ‘dyrke’
Område som tilhører en stat, og som ligger utenfor dens territorium
Handelskoloni, militærkoloni
Mange europeiske land hadde kolonier i Afrika
Nybyggersamfunn, krets av landsmenn i utlandet
Den norske kolonien i Roma
Gruppe personer med felles bakgrunn, felles interesser på et sted
Arbeidskoloni, feriekoloni, forbryterkoloni, kunstnerkoloni
Samling av dyr (eller planter) på et sted
En koloni av koralldyr
Store kolonier med sjøfugl
kolonial
SUBSTANTIV
kolonialbutikk
Stikke bort på kolonialen og kjøpe kaffe
kolonialvare
kolonialbutikk
SUBSTANTIV
Butikk med kolonialvarer
kolonialisme
SUBSTANTIV
Politikk som går ut på å opprette og utnytte kolonier
nynorskordboka
koloni
SUBSTANTIV
Frå latin av colere ‘dyrke, bu’
Område som høyrer til ein stat, men som ligg utanfor grensene til denne staten; lydland
Kronkoloni
Mange europeiske land hadde koloniar i Afrika
økonomisk utbyting av koloniane
Nybyggjarsamfunn; krins av landsmenn i utlandet
Dei norske koloniane i Amerika
Område som blir (ny)dyrka av personar frå same staden
Hagekoloni
Stad der ei gruppe personar (u)frivillig er samla for ei (kort) tid
Feriekoloni
Fagfellar på ein stad
Kunstnarkoloni
Samling av dyr eller planter på ein stad
Fuglekoloni
Samanhengande samling av dyr utvikla frå eit mordyr med ukjønna øksling
Koloni av koralldyr
kolonial
SUBSTANTIV
Forkorting for kolonialbutikk
Kolonialvarer
kolonialbutikk
SUBSTANTIV
Butikk med kolonialvarer; daglegvarebutikk
kolonialforretning
SUBSTANTIV