wordify
bokmålsordboka
keiser
SUBSTANTIV
Norrønt keisari, gjennom lavtysk, fra latin Caesar
Tittel på statsoverhodet i enkelte land, ansett som høyere enn konge
Den japanske keiseren
Vilhelm 2. var tysk keiser og konge av Preussen
Keiserens nye klær
(etter eventyr av H.C. Andersen) bløff, humbug
keiserdyrkelse
SUBSTANTIV
Det å tilbe keiseren som en gud
keiserdømme
SUBSTANTIV
Rike som en keiser rår over
keiserverdighet
keiserinne
SUBSTANTIV
Norrønt keisarinna
Ektefelle til en keiser
Kvinnelig keiser
nynorskordboka
keisar
SUBSTANTIV
Norr. keisari; gj l.ty.; frå lat. Caesar
Tittel på statsoverhovudet i nokre land, rekna som den høgaste monarkiske tittelen
Den japanske keisaren
Vilhelm 2. var tysk keisar og konge av Preussen
Keisarens nye klede
(etter eventyr av H.C. Andersen) bløff, humbug
keisardyrking
SUBSTANTIV
Det å tilbe keisaren som ein gud
keisardøme, keisardømme
SUBSTANTIV
Rike som ein keisar rår over
keisarvyrdnad