wordify
bokmålsordboka
kaputt
ADJEKTIV
Gjennom ty.; fra fr. être capot ‘tape (i kortspill)’ av capoter ‘kantre’; opprinnelig av lat. caput ‘hode’
ødelagt, utslitt
Motoren var kaputt
Kneet hans var kaputt
nynorskordboka
kaputt
ADJEKTIV
Gjennom tysk, frå fransk être capot ‘tape (i kortspel)’ av capoter ‘kantre’, opphavleg av latin caput ‘hovud’
øydelagd, utsliten
Bilen er nok kaputt
Kroppen er heilt kaputt etter den lange turen