wordify
bokmålsordboka
integral
SUBSTANTIV
Fra senlat.; av lat. integer ‘hel’
Matematisk størrelse som uttrykker et areal som er avgrenset av kurver
integralregning
SUBSTANTIV
Del av matematikken som behandler integral
nynorskordboka
integral
SUBSTANTIV
Frå seinlat.; av lat. integer ‘heil’
Matematisk storleik som uttrykkjer eit areal som er avgrensa av kurver
integralrekning
SUBSTANTIV
Del av matematikken som handlar om integral