wordify
bokmålsordboka
imperium
SUBSTANTIV
Fra lat. ‘makt, herredømme’
Større område eller rike som er dominert av en sentralmakt og kan bestå av ulike folk, land og kulturer; kolonimakt, verdensrike
Det britiske imperiet
Det romerske imperiet
Større foretak som er kontrollert av én person, familie eller gruppe, og som har stor økonomisk makt
Bygge opp sitt eget imperium av selskaper
nynorskordboka
imperium
SUBSTANTIV
Frå lat. ‘makt, herredøme’
Større område eller rike som er dominert av ei sentralmakt og kan bestå av ulike folk, land og kulturar; kolonimakt, verdsrike
Det britiske imperiet
Det romerske imperiet
Større føretak som er kontrollert av éin person, éin familie eller éi gruppe, og som har stor økonomisk makt
Byggje opp eit imperium av butikkar