wordify
bokmålsordboka
imagisme
SUBSTANTIV
Litterær retning (særlig i England og USA tidlig på 1900-tallet) som tar avstand fra det ulne og følelsesladede uttrykket i eldre poesi og legger vekt på å gi presise bilder i et klart og dagligdags språk
image
SUBSTANTIV
Fra eng.; sm_o_s imago
Inntrykk som omverdenen har av en person, en vare, en virksomhet eller lignende
En politikers image
Firmaet må bygge opp et nytt image
Slite med et dårlig image
imagist
SUBSTANTIV
Tilhenger av imagisme
imaginasjon
SUBSTANTIV
Fra latin , av imaginari ‘forestille seg’, av imago ‘bilde’
Det å forestille seg noe; innbilning, fantasi
Evnen til imaginasjon
Manglende imaginasjon
nynorskordboka
im
SUBSTANTIV
Norr. ím ‘dumbe, dust’; i avlydshøve til eim
Tynt lag (av sot, mjøl, dumbe og liknande)
Bragling, krusing på ei vassflate
im
SUBSTANTIV
Jamfør ime; same opphav som im
Lukt, vêr av noko
Han kjende imen av det
imagisme
SUBSTANTIV
Litterær retning (særleg i England og USA tidleg på 1900-talet) som tek avstand frå det ulne og kjensleladde uttrykket i eldre poesi og legg vekt på å gje presise bilete i eit klart og daglegdags språk
image
SUBSTANTIV
Frå engelsk; same opphav som imago
Inntrykk som omverda har av ein person, ei vare, ei verksemd eller liknande
Partiet prøver å byggje opp eit heilt nytt image
Han hadde skaffa seg eit heller tvilsamt image