wordify
bokmålsordboka
høflig
ADJEKTIV
Fra lavtysk, av tysk Hof ‘hoff’, opprinnelig ‘som sømmer seg ved hoffet’
Som er hensynsfull og dannet
En høflig person
Et høflig, men bestemt avslag
Brukt som adverb
Hilse høflig
Bli høflig avvist
Høflig tiltale
Tiltale med De, Dem, Deres
høflighet
SUBSTANTIV
Det å være hensynsfull og dannet
Vise høflighet
Alminnelig høflighet tilsier at vi sier ja takk
høflighetsfrase
Utveksle høfligheter
høflighetsfrase
SUBSTANTIV
Frase som blir sagt for å være høflig
høflighetsvisitt
SUBSTANTIV
Besøk som en avlegger for å være høflig
nynorskordboka
høfleg
ADJEKTIV
Frå l.ty.; av ty. Hof ‘hoff’, opphavleg ‘som sømer seg ved hoffet’
Som følgjer god skikk; velseda, danna, høvisk
Ein høfleg person
Ei høfleg oppmoding
Eit høfleg svar
Høfleg tiltale
Tiltale med De, Dykk, Dykkar
Brukt som adverb
Han takka høfleg
høflegheit
SUBSTANTIV
Det å vere høfleg
Vise høflegheit
høflegheitsfrase
Dei utvekslar høflegheiter
høflegheitsfrase
SUBSTANTIV
Frase som blir ytra for å vere høfleg
høflegheitsvisitt
SUBSTANTIV
Vitjing ein gjer for å vere høfleg