wordify
bokmålsordboka
humor
SUBSTANTIV
Gj ty. og eng.; fra lat. humor ‘væske’
Tilbøyelighet til å oppfatte (og uttrykke) det morsomme i en situasjon; sans for det komiske
Være blottet for humor
Han har barnslig humor
Hun mangler humor
Ytring, framstilling eller lignende som er preget av humoristisk sans; komiske trekk
Publikum forstod ikke humoren i stykket
Boka er preget av frodig humor
Svart humor
Pessimistisk, grotesk humor
humoreske
SUBSTANTIV
Fra tysk
Liten, humoristisk fortelling
Muntert musikkstykke
humorist
SUBSTANTIV
Kunstner, særlig forfatter eller tegner, som bruker humor som virkemiddel
Person med utpreget humoristisk sans
humoral
ADJEKTIV
I medisin: som gjelder kroppsvæske
nynorskordboka
humor
SUBSTANTIV
Gj ty. og eng.; frå lat. humor ‘væske’
Hang til å oppfatte (og uttrykkje) det morosame i ein situasjon; sans for det komiske
Vere totalt utan humor
Ho har ein lun humor
Ytring, framstilling eller liknande merkt av humoristisk sans; komiske drag
Skjøne humoren i stykket
Boka er full av grotesk humor
Svart humor
Grotesk, pessimistisk humor
humoreske
SUBSTANTIV
Frå tysk
Lita, humoristisk forteljing
Muntert musikkstykke
humorist
SUBSTANTIV
Kunstnar, særleg forfattar eller teiknar, som nyttar humor som verkemiddel
Person med stor humoristisk sans
humoral
ADJEKTIV
I medisin: som gjeld kroppsvæske