wordify
bokmålsordboka
helt
SUBSTANTIV
Lavtysk
Person som er blitt berømt for stort mot eller store bedrifter
Hverdagens helter
Havets helter (sjømenn og fiskere)
Bære sine smerter som en helt
Kjempe, dø som en helt
Krigshelt
Ordtak:
Uten mat og drikke duger helten ikke
I sammensetninger:
Programhelt, tøffelhelt
Modig og selvoppofrende hovedperson i film eller diktverk
Helten i filmen, i romanen
Hovedpersonen i en viss situasjon, person som blir beundret, tilbedt
Min ungdoms helt
Niåringen ble dagens helt på grunn av sin snarrådige opptreden
heltall, heiltall
SUBSTANTIV
Tall som ikke har desimal; til forskjell fra brøk og desimaltall
heltedikt
SUBSTANTIV
Episk dikt om en av fortidens (sagn)helter
heltedikting, heltediktning
SUBSTANTIV
nynorskordboka
helt
SUBSTANTIV
Lågtysk; samanheng med hauld
Person som har vunne gjetord for stort mot eller store bragder
Krigshelt
Dei kom heim frå krigen som heltar
Heltar på havet
Kjempe, døy som ein helt
Ironisk i samansetningar som til dømes:
Programhelt
Tøffelhelt
Hovudperson i eit diktverk
Helten i boka, romanen
Modig, usjølvisk hovudperson i ein film
Helten og skurken i filmen
Hovudperson i ein viss situasjon
Person som blir beundra, tilbeden
Han vart den store helten etter kampen
helte
SUBSTANTIV
Det å vere halt
Hesten hadde så stygg ei helte
heltedikt
SUBSTANTIV
Av helt
Episk dikt, kvede om ein (segn)helt eller ei kjempe i gamletida; kjempekvad
heltedikting
SUBSTANTIV