wordify
bokmålsordboka
helg
SUBSTANTIV
Norrønt helgr
Lengre kirkehøytid
Ringe helgen inn
Julehelg, påskehelg, pinsehelg
Den tiden en har fri fra arbeidet i forbindelse med søndag, weekend, ukeslutt; enkelt helligdag, særlig søndag
Helg og søkn
Det gikk i ett både hverdag og helg
Handle inn til helgen
Reise bort i helgene
Ta helg fredag klokka 14
helgedag
SUBSTANTIV
Av helg
helligdag, søndag
helgedagsfred
SUBSTANTIV
helgefri
SUBSTANTIV
nynorskordboka
helg
SUBSTANTIV
Norrønt helgr; samanheng med heilag
Kyrkjeleg høgtids- eller kviledag; særleg: laurdag kveld og sundag; òg: tidsrom ein har fri frå arbeidet i samband med sundag
Reise heim i helga (helgane)
Bli ferdig med arbeidet til helga
Over helga
Både helg og veke (yrke, sykn)
helgedag
SUBSTANTIV
Dag da det er helg; høgtidsdag, kviledag
Attgløymd umåla flekk i ei nymåla flate
helgedagsfred
SUBSTANTIV
helgefred
SUBSTANTIV